oktober | 2013 | Toppturgutane

I september hadde me fått nok av skule og stakk til Fontainebleau for å klatre på stein i skogen. Tursjef Eirik hadde fiksa to bilar og eit hus i Saint-Martin-en-Bière der me skulle tilbringe dei neste 10 nettene. Etter å ha krangla litt med Europcar på flyplassen fekk me stappa bagasjen i bilane og plotta inn GPS’en på buldreland.

Dei neste dagane blei brukt til å besøke nokre av mange buldrefelta ein finn rundt Fontainebleau. Canche aux Merciers, 95,2, Bois Rond, 91,1, Rocher aux Sabots, Cul de Chien, Franchard Cuisinière og Franchard Isatis blei avlagt eit besøk.

Første dagen blei brukt på Canche aux Merciers. Audun bomma litt på catchen. Ørjan med god spot i bakgrunnen.

Eirik klaska seg opp kanten på ein superfin 6C på Franchard Cuisinière.

Eirik klaskar seg opp kanten på ein superfin 6C på Franchard Cuisinière.

Etter kvart blei det lite hud att på fingertuppane, og ein trengte dermed eit par kviledagar. Første kviledag blei brukt i Paris. Der blei tida brukt på å kjøpe klatreutstyr, sjå på Eiffeltårnet og å drikke kaffi på kafe. Den andre kviledagen reiste me til Slottet i Fontainebleau og besøkte dei store karpene i dammen der.

Første kviledag reiste me til Paris, men hadde ikkje peiling på kva me skulle gjere der.

Første kviledag reiste me til Paris. Me hadde ikkje peiling på kva me skulle gjere der.

Odd nyt ein ekte fransk croissant og ein kopp kaffe.

Ellers gjekk dagane i å gå seg vill på Carrefour, dirigere Vegard når han skulle parkere, få fartsbot, ete altfor mykje god mat og drikke altfor mykje god vin. Altså ein fantastisk tur med ein herlig gjeng!

Fin på vin. Bjelkebuldring.

: «fontfjes» 1

: Audun går «Jet Set» på Rocher aux Sabots.

: Eirik viser fram ryggtavla.

: «Fontfjes» 2

: Eirik gjekk og «Jet Set».

: «fontfjes» 3

: Vegard går «Smash» på Rocher aux Sabots.

: BadAssMFKathy

: Første kviledag reiste me til Paris, men hadde ikkje peiling på kva me skulle gjere der.

: Bollefjes.

: Så var det tomt for vin igjen.

: Pokerfjes.

: Bjelken var kul å klatre på.

: Odd går ein 5c på 95,2.

: Eller…

: Nei.

: Ørjan går » L’angle Facial» på Franchard Isatis.

: Kathy fant ein sprekk.

: Eirik klaska seg opp kanten på ein superfin 6C på Franchard Cuisinière.

: «Beatle juice» på Franchard Cuisinière.

: Irmeline prøver ein fin 6a på Cuisiniere.

: Svakongen flyr ein 6b på Cuisiniere.

: Ingeborg på 91,1.

: Audun går «Le Toit du Cul de Chien»

: Man må blø litt for sporten.

: Bomma litt på catchen. Ørjan spottar.

: «Fontfjes» 4

: Tafsa litt på «rainbow rocket». Blei mykje tafsing og lite sending.

Turen hadde vore på dagsordenen fleire gongar, men vorte henlagt. Denne helga var det opprinneleg Flatanger som var planen, men grundig vurdering av yr.no kvelden før førte til endringar i planane.

Vi reiste innover fredagskvelden – i mørket. Under den spennande(les: ikkje plass til sykklar i bilen) gåturen innover skytefeltet møtte vi på 3 innfødde som trava frå oss i bekmørket. Da fann eg fram hovudlykta.

Morgonen etter gjekk vi for ein sein alpinstart, vi kom oss i det minste opp før sola. Soloppgangen over Shohetta og Svånåtind var fantastisk! Opp mot Stortoppen var det noko shogg, og eg vart pesimistisk, frykta eg hadde på førehand om for mykje is og shogg til å gå traversen sommarskodd såg til å stemme. Men da vi kom opp var det ikkje så ille. Vindstille og varmt på 2286 moh – det var berre heilt supert!

På Midttoppen batt vi oss inn, vi ville ikkje risikere noko ned mot skaret ved Hettpiggen.

Det var tross alt snødekte steinar, men heldigvis lite is. Vi gjekk i eit 2-manns og eit 3-manns taulag, Eirik leda i 2-mannslaget og fann den rette linja opp mot Hettpiggen. Rapell ned att i neste skar. På vegen mot Vesttoppen gjekk tempoet noko ned, og sola kom inn i veggen. Heldigvis var det ikkje nok is og ikkje bratt nok til at vi fekk isras slik som vi hadde hørt inni Gryta tidlegare på dagen. Oppe på Vesttoppen åt vi opp siste maten – utan ullgenser og hanskar. Skikkelig indian-summer i høgfjellet!

Søndagen var det slakk morning – sov lenge og nytte havregrauten. Før returen til Hjerkinn gjekk via den mest kronglete ruta for at lengselen etter sykkel ikkje skulle bli for stor og for å få sett flest mogleg moskusar Men det er desidert mest spennande å høyre dei springe frå/mot deg i bekmørket!

Takk for turen!