Grunna kraftig global oppvarming i vinter har me hatt avgrensa moglegheit til å nytta det trøndernaturen har å by på av snø. No har det endra seg! Betre seint, enn aldri 🙂 Det er kjekt med desemberstemning i mars også.
Dagens crew bestod av Vegard theHucker Aasen, Odd theMan Morken, Ørjan Klima Aall og Eirik Bart Nedkvitne. Takk for turen!
Kvelden før 1. mai ble Prestengbrygga i Kabelvåg ilagt nok et besøk. Det begynte med godt, gammeldags molovors med pinnebrød, bål og god stemning. Før maikulden slo inn et par timer før kalenderern tilsa det og jaget oss inn i det røde huset på kaikanten. De fleste fikk nok likevel fort i seg varmen igjen, for det var få som tok turen ut på dænsegølvet. Imidlertid gjorde det ikke så mye, da dette faktisk gjorde det mulig med konversasjon i moderat stemmeleie. En sjelden erfaring… Under disse forholdene kom samtalen til å omhandle morgendagens turmål, Oskar og Odd André hadde begge lyst til å sjekke ut et fjell der det etter sigende skulle være en renne. Hammeren slo og turmålet var vedtatt.
Dagen etter satt vi i bilen og fikk etterhvert tatt fjellet nærmere i øyesyn, men hvor var renna? Vi så en renne som kanskje var kjørbar, men kun et par meter bred og ingenting å satse på den dagen. I tillegg til en mulig renneformasjon som så ut til å ende i en steil fjellvegg. Kikkerten ble anvendt i håp om at den skulle avdekke noen gjemte godsaker i skodda, men den gang ei. Halv-local Oskar brukte ett hjelpemiddel og ringte en venn, det ga resultater og snart befant vi oss i ei fin renne på tur oppover. Renna var ikke så bratt, men bydde på god shogg.
Over renna fikk vi en 10-minutters Lofoten whiteout, men vi forsto hvor vi skulle og når været letta på toppen åpenbarte det seg en utsikt som gav instant lykkefølelse! Nedfarten var av høy klasse, med tørr lett shogg i jevn bratthet nedover henget fra toppen. Odd kjørte først satte standarden i toppdroppet. Bendik fulgte og la estetiske telemarksvinger, som får selv de mest fastspikra hælene i landet til å rykke litt.
Etterhvert hadde også fotografen spendt på seg kamera og kom svingende ned fjellsiden, akkompangnert av selvlagde gledesbrøl. Splitboarderen Oskar drog på med fart og fikk spraya oss med to planker, bare for å fastslå hvem som hadde swag i fjellet.
Føret i renna var også meget bra og suget vi hadde erfart dagen før var fraværende. Fette nais nok en gang!
Dagens toppturgutar: Odd André Morken, Bendik Cheetham Overrrein, Oskar Nordin og Ørjan Kongsvik Aall
Klisje alert: I’ll be back, Lofoten!
I heile fjor hadde Odd sikla på Higravtind, som er ein tur som krev trygge forhold. No var tida komen for å bestiga Lofotens høgaste fjell. Mannskapet bestod av turleiar Odd André, den canadiske pudderkongen Bendik (http://paaskiicanada.blogg.no/) og Ørjan på slep som fotograf.
Linja frå toppen, markert renne.
Med ein gong me skimta fjellet i det fjerne, vart linjevalg heftig diskutert. Linjas nedre del gjekk i eit elvefar som hadde akumulert ein del is i løpet av vinteren. På grunnlag av erfaringar frå dei foregåande dagane, fann me ut at lyngen var eit godt alternativ på veg opp. Nedover, deriomot, var framleis snø å foretrekke . Og me såg at ein kunne halda seg på det kvite elementet nesten samanhengjande heile vegen ned.
Den gode stemninga fekk ein liten knekk etter berre hundre høgdemeter gjennom tungt kratt. Eine spenna på Odd sin randostøvel poppa. Heldigvis ordnar ein handy-man som Odd slikt på berre 10 minutt… Som han seier sjølv: ”Alt går med vold og vaselin” . Stemninga vart endå betre då den garva pudderhunden Bendik, som nett hadde fullført ein 4 månads sesong i dei Canadiske skogar, konstaterte at soltina skare kom til å gi ei god nedkøyring. Ekte soul skier!
Oppi sida, etter ein del klyving, var det klart for å ta på stegjern. Under den lille pausa, såg Bendik sitt snitt å ta ein ”fri baijs”. I denne samanhengen vil me åtvara om stor ”skredfare” i over 30 grader. Heile episoda vart fanga på tape, og det er fare for ein leak til internett. Gled deg ; – )
Utrusta med stegjern og isøks tok me fatt på dei siste parhundre høgdemeterane. Snøen vart betre, dess fleire høgdemeter me tilbakela. Samstundes observerte me at det vart brattare og brattare.
Turen enda opp i utsikt over heile Lofoten og deretter litt off summit skiing. (NB: Vi nådde ikkje hovudtoppen, da vi ikkje hadde med tau. For å nå hovudtoppen som er eit par meter høgare enn fortoppen lyt ein kryssa eit skikkeleg øksehogg av ei kløft.) Flotte svingar og praktfulle dropp er å rekna med når talentfulle X-LFHSarar (tildegare elevar ved Lofoten Folkehøgskole) er på tur. På vår nedfart fekk skia våre både smaka god og dårleg snø. Det botna seg på botn då Odd sine ski fekk ein stor stein i kjeften. Turen vart avslutta med simultan jublel hjå oss og ein forbipasserande bil. Dei tuta og synte tommel opp : – )
Dei streikar på Svolvær lufthavn, men Odd flyg likevel
Neste dag gjekk turen til nabotoppen, Geitgallien. Av og til er det ikkje snøen, vêret, eller nedkøyringa som er det viktige, men heller dei du går turen saman med. Me var ein god gjeng X-LFHSarar som starta turen opp Lilandsdalen. Bendik, Oskar, Eirik, Aleks, Odd og Ørjan.
Til tross for eit til tider tungt vær var stemninga god som gull. Minner vart delt, skit vart snakka og planar lagt. Me snudde i skaret før toppen og føret i nedre delar av nedkøyringa var tungt og sugande, men likevel er denne turen ein av dei trivelegaste i år!
The Geitgallien crew!
Higravtinden
Geitgallien
Lofoten er smekkfull av renner, når ein køyrer rundt omkring ser ein nye spanande renneformasjonar heile tida. Håkon, som gjekk på LFHS i fjor og er stipendiat i år hadde spotta ei fin renne på Vestvågøy, som vi måtte sjekke ut.
Stippelinja
Vi labba oppover i lyngen, ved sidan av rastunga som gjekk nedover lia. Etterkvart kom vi opp i renna og fann ut at shoggen var type slush og alt var på G. Da vi kom til toppen byrja det i god Lofotenstil å hagle og sikta vart litt verre. Vi venta i 20 min på bedre vêr, men det kom ikkje. Turen ned var nydelig, med bratt køyring i god vårslush. Renna ned fra Limstrandtinden vart døypt Stippelinja. Super start på Lofoten-turen!
Mykje lyng
Laurdagskveldar er ein forplikta til å besøke Prestengbrygga, noko som vart gjort ettertrykkeleg. Dette bidrog i sin tur til ein sein start på søndag, utan store mål, men vi håpa på ei renne. Det fekk vi, men den var litt alternativ med mykje lyng og lite shogg. Renna var grei og hadde overaskande bra føre i toppen. Alt i alt, ein grei dagen derpå-tur. Dagens verkelege høgdepunkt kom om kvelden; BADSTUGU!
LEIRDALEN – PÅSKE DEL 2
Etter mange (les: 1) late dagar i Leikanger, var Toppturgutane sine gnagsår klare for fleire dagar i sveitte skistøvlar. Planen var spikra og teipa saman i Trondheim av personar med tur-abstinensar, alle solskinsdagar skulle nyttast. Bilane vart fullstappa og kompasskursen sett mot Leirdalen i Jotunheimen. I Lom hadde vi den godt planlagde provianteringa, vi tok med mat nok til nok dagar i fjellet… Seint om kvelden var siste teltplugg festa, og eit fantastisk måneskin openbarte seg over fjelldalen!
Målet dagen etter var det fyrste fjellet vi fekk auga på utanfor telta – Storebjørn! Turen opp gjekk radig og rett før toppen møtte vi folk som kom frå Krossbu. Nedkøyringa var så som så, på fyrste flata festa vi fellene på igjen og tok turen opp på Soksa. Vi gjekk over heile toppen, frå aust mot vest. Vi måtte fram med tauet så det tok noko tid for 5 stykkjer å kome seg opp, men på toppen venta ein fantastisk solnedgang!
Stetinden vart bestige dagen etterpå, her fekk vi den beste nedkøyringa med 10 cm lausshogg under solane! Nok ein skyfri dag med gode pauser i sola.
Vi var litt usikre på kvar vi hadde lyst til å gå på laurdagen, for dette vart siste tur for jentene. Vi tok till oppover den næraste bakken – mot Midtre Tverrbottindan. På toppen fekk vi i oss tæla appelsinar og sjokkis. Vidare gjekk vegen ned i skaret mot Søre Tverrbottind, ikkje godt skiføre men to av oss valgte skia likevel. Båe var enige om at det var den beste isskaren vi hadde køyrd. Jente køyrde ned i lesida mot Tverrbotn og fekk fin shogg. Karane fortsette ryggen mot Tverrbytthornet ,og kom seg opp etter nokre omvegar. Vi fekk ei bratt, hard og fin nedkøyring mot Troget – morosamt! På Leirvassbu møtte vi jentene igjen.
Reisedag og kviledag. Jentene fekk pakka sekkane og sette i veg saman med Ørjan mot parkeringa. Da Ørjan kom opp att vart vi lei av å kvile. Vi hadde sett ei renne på turen dagen før og ville freiste lukka. Vi håpa på eit eventyr, men etter 100 meter med stegjern fekk vi nok av gjennomslagsskare. Vi fekk bekrefta at bail var best etter vi fekk på oss skia – føret var forferdeleg å køyre i.
Visbretind og Semelholstind stor for tur dagen etter. Opp på Visbretind tok vi ei alternativ rute opp ei bratt snørenne med eit lite klatreopptak ved toppen. Det vart forsert pga latskap, ingen orka gå rundt. På toppen tok vi den tradisjonelle Jotunheimenpausa – kransekakemasse, sjokkis og slækking i timesvis. Off summit skikøyring i steinurda ned mot breen, morsomt men skarete. Semelholstind vart innkassert på heimvegen. På Leirvassbu tok vi oss ei velfortjent pils, og feira superpåska hittil! Dagen etter vart leir pakka og Audien leda oss til Lesja og fleire fjell.
DAG 1 – mil etter mil
Etter ca 40 000 sekund i bil, på litt over 40 000 sekund, kom me fram til Erdal. Strekninga T-town – Leikanger – Erdal gjekk relativt greit, berre ispedd litt pizza på Lesja og diverse pissepausar. Me beina inn dalen, i skispora til Grefstad, Belgiaren og Trøndern. Belgiaren hadde me teke med som guide, medan Trøndern berre var med for å laga god stemning. Etter berre 150 meter med gjennomslagsskare på jordet, kom syra og lista var lagt for ein kort tur over fastlandseuropas største isbre.
Frosken (J)anus
Foto: Irmeline de Sadeleer
Middagskos
Foto: Irmeline de Sadeleer
Me kom fram til det vår kjentmann, bærumsguten Eirik, kalla Veltedalsseter. Der hadde tre småfolk varma soveposane i fleire timar.
Bålkos
Dagen vart avslutta med bålbrenning og test av den lokale utedassen (TUSEN TAKK FOR LÅNET! Har lagt att litt dasspapir )
Dag 2 – skadar og faenskap
Mykje motstand gjer ein berre sterkare, vert det sagt. I så fall kom me sterkt ut av denne dagen. Alt starta med at vår kjære gledesspreiar måtte kasta inn handduken og ta den sure turen heim til caza del Aall, grunna dårleg helse. Odd var ”jentlemann” nok til å følgja ho ned til bilen, mens me andre traska retning Josten. Og det vart ikkje mykje meir enn trask, for med varierande førebuingar var ikkje alt utstyr heilt tipp topp. Tips: ha gode feller, som passar og har lim, evt store mengder gaffa og gorillatape, samt 3mm tau og kniv.
På veg opp Ærdalen
Eirik «MacGyver» Nedkvitne
Etter eit par timar trask, berre avbrote av eit snøras, ein bratt isbakke og ein øydelagd sekk, kom me fram til Erdalsbreen.
Erdalsbreen
Her var det på med sele og bissel før me labba vidare opp på breen. Her fekk me for første gong oppleva uendelegheitsbakken. Etter nokre turar i kjellaren kom me endeleg opp på platået.
Eirik på tur i kjellaren
Grunna store sekkar og møre lår vart camp 2 rydda her, mellom Tverrfjellet og Storenosa. Dette vart feira med sjokolade!
Teltkosen bestod av gnagsår, økologiske kikärter i lake (på brattare og meir klatreinspirerte turar kalla joika) og kyllingbryst.
Gnagsår ❤
Praktisk og lett middag
Dag 3 – frå den djupe sprekk til den luftige topp
Påskemorgen
Ein dag med lite mat, men flotte opplevingar, starta med ei krevjande og bratt nedkøyring. Teknikkar som vart nytta var fellegang, ploging, zikk-zakk og i-køyring (prikk, strek, prikk, strek).
Lodalskåpa
Neste utfordring var det vakre brefallet Småttene, der ikkje fullt så vakre breføraren fall i breen.
Små folk på veg mot Småttene
Eirik (til venstre) har litt tung sekk
Foto: Irmeline de Sadeleer
Som den tyngste i taulaget var det berre eit tidsspørsmål før Ørjan A. fekk testa ein sprekk
Foto: Irmeline de Sadeleer
Vår guide
Framme ved Ståleskar, der me burde hatt ein lang og god matpause, heiv me frå oss sekkane og beina rett mot Lodalskåpa.
TUA from the 80´s
Eirik ledar opp mot toppen av Lodaskåpa
Turen opp på Kåpa innebar mykje god snø og høg puls. Etter eit par luftige høgdemeter vart me belønna med ei fantastisk utsikt over heile breen.
Med hjarte i halsen og spinndrift i tryne, likavel måtte augneblinken forevigast
Iremeline mot toppen!
Utsikt retning Fjærland
Toppturgutane….
Foto: Irmeline de Sadeleer
Kunst
Foto: Irmeline de Sadeleer
Me var alle godt skodd
2000-meterstopp nr. 2
Grunna at me var særs gira, hadde me gløymd å eta heila dagen… dette resulterte i at camp-montering kjendes ut som bygginga av Keops-pyramiden.
Eirik kjempar i solnedgang
Foto: Irmeline de Sadeleer
Dag 4 – langt å gå, utsikt å få
Gjekk me særs langt og laga ein fantastisk utedass, med utsikt over nok ein solnedgang.
Hurrungane i bakgrunnen
«Halla!
«White lips, pale face»
Nesten framme!
Eirik ha noke godt i madrassa si
Dagens marsj. Lodalskåpa i bagrunnen
Foto: Irmeline de Sadeleer
Dag 5 – prikken over j-en
Ploging!
Etter litt trask tok me for første gong ein skikkeleg lunsjpause, inkludert espressokaffi og masse snop! Denne lunsjen gav oss så mykje overskot at me fekk lyst på ein fotoshoot. Resultatet kan du bedømma sjølv:
Klovn
«Fritt vilt 4»
fotoshoot
Foto: Irmeline de Sadeleer
Barskt!
Foto: Irmeline de Sadeleer
«Jostedalsstegg»
Foto: Irmeline de Sadeleer
Nedkøyringa frå Flatbrehytta bar på; bratte bakkar, tung snø, skulder ut at ledd, ein telemarksving, rumpe-aking, mage-aking, tett skog og ein nøgd gjeng som kom fram til bilen.
«Free your heel, ski for real, få skuldra ut av ledd»
Utsikt mot Fjærland og, takk for nye hjemmestrikka luer Elisabeth Nøst!!!! (morra til Eirik) Kjempe gode og kjempekule!
Foto: Irmeline de Sadeleer
«Hmmm…. ser litt bratt ut…»
Grunna litt lite bilete i dette innlegget legg me til ein liten video 🙂
Pudder, ein kvar skikøyrars draum. Denne myteomspunne fjørlette massen, som ein stor sett berre ser på framsida av Fri Flyt. Om du snakkar om skiturar fortel du ikkje om den dagen du krusa gjennomslagsskaren, eller navigerte i tåka. Du fortel om pudderdagen. PTP ( Pudder Til Pungen), Snorkelføre, U-båt-føre, Japan-POW, kjært barn har mange namn.
Av og til er det ikkje berre dei bortskjemde skibumsane, som vert flydd opp på kvar einaste fjelltopp, som treff på godsnøen. Av og til får også vi dødelege ein liten smak av himmelen.
Den legendariske Toggaskogen. Har no også fått si eiga ski – Togga!
Baris-Tore
Barske-Eirik på tur igjen
Ingen kommentar….
«The force is strong in this one»
Turglede
Etter å ha lidd oss gjennom 6 timar som fotografar på frikøyringskonkurransen dagen før var det vår tur. Ruta vart lagt til baksida av Toggao. Etter to timar med barisføre og blåmeis sette vi utfor baksida av Toggao, ned mot Frudalen.
Snøen var ikkje av typen PTP, men likevel fantastisk å køyra i. Du kunne dra på så mykje du berre ville! Skia og du var eitt. Me skreik som småjenter på ein Justin Bieber-konsert.
Eiriks jomfruhopp/dropp
Når me kom ned trefte me ein av dei meir rutinerte karane frå dalen. Han berre smilte og sa” Bra tur?”
Ivar Løvik på tur….
Me deltok på Sogndal Freeride… …som fotografar
I motsetning til sist gong me var frivillige under ein frikøyringskonkurranse, vart det denne gongen blåmeis og god sikt. Køyrarane klaga på flatt lys, men det brydde me oss ikkje om. Etter fem timar med kalde føter og skjelvande hender er dette resultatet.
Dagens sitat: For ein stomp!
Elles kan me opplysa om at Nestvold og Slinning vann.
Foto: Ørjan Grefstad, Eirik Nøst Nedkvitne og Ørjan Kongsvik Aall
Tradisjonen tru vert Ørjan og Ørjans bursdag brukt på tur. I dag gjekk turen til Gråkallen, Trondheims stoltheit.
Me tok på oss fellene og gjekk opp skitraseen og fekk eit og anna overraska blikk. Noko av grunnen var at Eirik hadde gløymd skistavar og laga derfor nokre av bjørk.
”Dropp karbon og aluminium, seig bjørk er tingen!” – Eirik
Snøen verka fin, men var samtidig godt krydra med småbuskar og stein.
På toppen traska me rundt på baksida for å prøva å finna ein veg ned
Første turen resultere i steinslipte ski, men med morsom kjøring og bra rekognosering til senere tur med bedre forhold. Ved trekket møtte vi en meget trivelig type,
Gråkallen selv, som ga oss litt tips for frikjøring i bymarka, pluss en prøvetur i trekket. Vi fikk også Bymarka må utforskes mer… Vi tok trekket opp og fant noen kule drops. De var rosa og smakte jordbær……
To karar, eit mål
Den eine heitte Odd
den andre heitte Aall
Tidleg morgon
regnet plaska
kanskje dei heller skulle vaska?
For 3A såg ikkje ut
men det freista ikkje å finne fram klut
Oppdagingar i vente
opplevingar å hente
Bilen vart starta med håp om kvitt gull
men føret var glatt
og temperaturen var null
Passerte Orkdal utan fjell i synet
gutta var lei og trøtte i tryne
Men so bak ein sving
dei såg ingenting
På 300 meter var regn vorten snø
ute av byen
ute av kø
Dei skimta i snødrevet eit skikkeleg heng
no sakna dei ikkje lenger si seng
Feller, stavar, briller og ski
nedover bakken
dei hadde god gli´
Eit volleyballnett åleine i snøen
Odd meinte dei var på tynn is
Ørjan på bøen
Odd ville leika med livet
Han sette ut mellom sivet
Han skvatt fort til då han høyrde eit brak
Kanskje isen var vel svak
Brua dei fann, så Odd hadde rett
det var eit vatn, dei nett hadde sett.
Oppover lia i eit frykteleg vêr
me trur ingen andre har vore her
På toppen var vinden så sterk som en okse
Ørjan måtte ha att smekken på si skibukse
Med smekken atte og nasen vendt ne
fann vi mykje bra ”sne”
Eit sunt måltid hadde Ørjan i vente
han måtte berre chipsposen ut av sekken hente
Den feittsugne sogningen tømte fort posen
så bar det opp lia der vi møtte på mosen
Siste turen ned lokka med dropp og pudder
Me kjende oss nesten som pudderludder
Heime er best, men Trondheim er bra
Hit kan me kanskje tilbake dra
Maren Salte Kallelid
A Blog on love, winter, food, and mainly about Norwegian people
Nils Magnus Nilssen Photography
Jeg bor i Hemsedal og jobber som Personlig Trener, Guide, skribent for UTE magasinet samt aktivitet av ungdom i dalen.Jeg elsker aktivitet og variasjon og har konkurrert mye innen Multisport/adventure race I tillegg til dette driver jeg med sti og utforsykling, alpint, frikjøring, toppturer, triatlon, klatring og generelt feel good aktiviteter! Siden vil også brukes i min jobb som trener/foredragsholder med en del artikler. Kontakt meg gjerne! tomaslaksen@gmail.com , 40216005
Ski, klatring, friluftsliv og topptur i Norge
Ski, klatring, friluftsliv og topptur i Norge
Toppturgutane 